زيبا بود چه دلچسب وعاشقانه فرياد کودکي رو با قلم شيوات نوشتي که فرياد يه ملت بيداره تو دنياي خاموشي وسکوت.
کاش همه بيدار شن . کاش خواب از سر کودکايي بپره که در عين بزرگ بودن خردسالي بيش نيستند و مدام بايد پستونک لهو لعب رو تو دهنشون بزاري والا دادشون ميره هوا و همه دلمشغولي اطرافيانشون رو ميکنن گريه هاي حقيرانشون..
کاش بزرگا بزرگ باشن مثل کوچيکايي که بزرگن ..
مثل نگاه معني دار عليرضا و عليرضاهايي که بودن و هستن و هنوز هم خواهند بود ..
خوش بحال عليرضا ..درسته که بابا نداره ولي خب حتما ازاين به بعد خدا يه طور ديگه نگاهش ميکنه ..مهربونتر از گذشته ..
مهرشو تو دل همه جا ميده ...
مثل باباش که مهرش تو دل خدا جا کرده بود ..
ايليا